Egzorcysta: Początek (2004) - recenzja


Reżyseria: Renny Harlin
Scenariusz: Alexi Hawley (oparty na wcześniejszym scenariuszu W. P. Blatty’ego i Cala McPhersona)

Fabuła:
Akcja toczy się w 1949 roku. Ojciec Lankester Merrin, który porzucił kapłaństwo po traumatycznych doświadczeniach wojennych, zostaje wysłany do Kenii, by zbadać odkrycie starożytnego chrześcijańskiego kościoła zakopanego pod piaskami pustyni. Na miejscu zaczynają dziać się dziwne rzeczy: brutalne zgony, halucynacje, atmosfera narastającego zła. Merrin staje przed swoją pierwszą konfrontacją z demonem Pazuzu.

Recenzja:
Ten film miał burzliwą historię produkcyjną – po tym jak studio uznało wcześniejszą wersję (czyli późniejsze Dominion) za zbyt „cichą i intelektualną”, zatrudniono Renniego Harlina (Die Hard 2, Cliffhanger), by nakręcił bardziej „rozrywkową” wersję. Efekt? Mieszanka krwawego horroru klasy B z patosem i CGI z epoki tanich efektów komputerowych.

„Początek” stawia na brutalność, dziwne zwroty akcji i efekciarskie momenty – ale brak tu duszy. Zamiast budować atmosferę grozy i wątpliwości moralnych, film serwuje widzowi schematyczny horror ze sztampowymi dialogami i przewidywalnym przebiegiem. Nawet Stellan Skarsgård (świetny aktor!) nie może wiele wskórać w roli Merrina – jego postać została spłycona do archetypu „bohatera w kryzysie”.

Ocena: 4/10
Efekciarski, lecz płytki. Nadrabia brutalnością, gubi sens.

~Smiley~

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Popeye: The Slayer Man (2025) - Recenzja

Obraz
Fabuła:  Grupa ciekawskich przyjaciół zakrada się do opuszczonej fabryki konserw szpinakowych, aby zbadać legendę „Żeglarza”, który rzekomo nawiedza fabrykę i lokalne doki. Opinia: Jakiś czas temu omawiałem "Zemstę Popey'a", a dzisiaj pora na drugi horror z morderczym żeglarzem w roli głównej. Opowiada on o grupie ludzi zapuszczających się do opuszczonej fabryki szpinaku, o której chodzą słuchy, że jest nawiedzona przez legendarnego Popey'a. No dobra, fabuła jeszcze nie brzmi najgorzej, ot poprostu fabuła horroru klasy B. A jak z wykonaniem? Cóż, o wykonaniu mógł bym powiedzieć tylko jedno. A mianowicie... CO ZA KU**A JE**NE GÓWNO!! Człowiek nie nastawiał się na nic szczególnego, bo nastawiałem się raczej na średnie, lekko pasztetowe kino, a ostatecznie dostałem jeden wielki pozbawiony emocji, nudny jak flaki z olejem, tandetny, prowokujący do pocięcia się mydłem shit, który przy okazji jest mega turbo głupi, że mi chyba z 10 IQ wyparowało. A najbardziej m...
Czytaj więcej

A Knight's War (2025) - Recenzja

Obraz
Fabuła:  Nieustraszony rycerz wkracza do śmiertelnie niebezpiecznej krainy, by ocalić duszę Wybranej. Stawiając czoła wiedźmom, demonom i brutalnym wrogom, odkrywa, że jej powrót może sprowadzić chaos i zgubę na całą ludzkość. Opinia: Dzisiaj w recenzji "A Knight's War", czyli horror fantasy, który klimatem i atmosferą może się skojarzyć z Dark Souls. Porównanie nie bez powodu, gdyż główni bohaterowie, Bodhi i Avalon wyruszają na misję, podczas której giną i odradzają się wielokrotnie (zostaje to wytłumaczone medalionem, który po każdej śmierci przywraca do życia. Lecz tutaj medalion ma limit, który pozwala umrzeć i odrodzić się tylko 100 razy). Oprócz tego przychodzi im stanąć naprzeciw czterem, różnym lordom. Jednym z nich jest kochająca się w bólu i cierpieniu wiedźma, z którą walka bohaterów dostarczyła najwięcej zabawy. Wielkim plusem jest wspomniany wcześniej klimat, który jest skąpany w gęstym mroku. Wadzić natomiast może prowadzenie filmu, gdyż Bodhi, ...
Czytaj więcej

Autopsja Jane Doe (The Autopsy of Jane Doe) 2016 - recenzja

Obraz
Horrory paranormalne mają to do siebie, że często balansują na granicy między tym, co nadprzyrodzone, a tym, co kryje się w naszej wyobraźni. „The Autopsy of Jane Doe” (2016) w reżyserii André Øvredala to jeden z tych filmów, które w mistrzowski sposób łączą atmosferę niepokoju z duszącym, klaustrofobicznym napięciem. Film opowiada historię ojca i syna, Tommy’ego (Brian Cox) i Austina (Emile Hirsch) Tildenów, którzy prowadzą rodzinną kostnicę. Pewnego wieczoru lokalna policja przywozi im ciało tajemniczej młodej kobiety, znalezione w piwnicy domu, gdzie doszło do brutalnego morderstwa. Nie ma na niej widocznych ran, a tożsamość zmarłej pozostaje nieznana – zostaje więc nazwana „Jane Doe” (Olwen Kelly). Gdy Tildenowie zaczynają przeprowadzać sekcję zwłok, odkrywają kolejne, coraz bardziej niepokojące anomalie: złamane nadgarstki i kostki (choć skóra pozostaje nietknięta), zwęglenia wewnętrzne, a nawet skrawek pergaminu ukryty w jej ciele. Wraz z kolejnymi odkryciami w kost...
Czytaj więcej