Dziedzictwo. Hereditary (2018) - Recenzja

Fabuła: Śmierć Ellen, seniorki rodziny Grahamów, nie mogła być dla nikogo zaskoczeniem. Natomiast to co nastąpiło po niej, dla wszystkich było szokiem. Rodzina Annie, córki Ellen, wkrótce po pogrzebie zaczyna doświadczać niepokojących zjawisk. Początkowo tłumaczy je sobie żałobą i przemęczeniem, ale wkrótce zdarzenia przybierają tak tragiczny i potworny obrót, że jasnym staje się, iż na rodzinie Grahamów ciąży mroczne dziedzictwo. Co takiego wydarzyło się w życiu Ellen, że teraz zapłacić musi za to jej rodzina? Odkrycie tej prawdy nikomu nie przyniesie spokoju…

Opinia: Ja recenzuję jakieś bajki z mchu i paproci, podczas gdy na blogu brakuje arcydzieł Ariego Astera. No więc czas zmyć tą plamę z mojego honoru. Zaczynamy od "Hereditary" czyli debiutanckiego filmu wspomnianego wcześniej reżysera. Od tego momentu nagrał już trzy filmy i wszystkie trzymają absolutny poziom. W tym filmie mamy rodzinę Grahamów, która nie ma za łatwego życia, gdyż niedługo po śmierci seniorki rodu, w wypadku samochodowym ginie także ich córka Charlie. I w sumie trochę szkoda, bo dziewczynka była tutaj chyba najciekawszą postacią. No dość mocno specyficzna osobowość, co pokazała nam scena, w której urżnęła głowę martwemu gołębiowi. Oprócz tego miała uczulenie na orzechy, co przyczyniło się tego, co widzieliśmy później. No i ta konfrontacja ze słupem... To było mocne i było ją czuć, tak samo jak było czuć to, co musiał przeżywać Peter chwilę po tym wydarzeniu. Na wielki plus klimat i atmosfera tego filmu, bo jest to gęste, że aż można nożem kroić. Tak normalnie człowiek to ogląda i aż czuje te emocje towarzyszące głównym bohaterom. Horror psychologiczny z krwi, kości oraz duszy. Tajemnicy zdradzał nie będę, bo uważam że warto samemu obejrzeć ten film i do niej dojść. Choć film nie wiem, czy każdemu podejdzie, bo sporo w nim psychologi. Więc jeśli ktoś psychologię uwielbia, to Hereditary jest pozycją obowiązkową. 

Moja ocena tego filmu to 9/10

Karol D.